AKI
Acute Kidney Injury =AKI
هرساله بیش از ۱۳ میلیون نفر به AKI مبتلا می شوند که بیش از ۳۰ درصد آنها با مرگ و میر همراه است .۲۰ الی ۴۰ درصد بیمارانی که جراحی قلب داشته اند از AKI رنج می برند.شناسایی زودرس AKI در بیماران از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. و عدم تشخیص به موقع آن دارای عواقب متعددی می باشد که مهمترین آنها عبارتند از افزایش هزینه های بیمار و خدمات درمانی ، همچنین باعث می شود بیمار برای مدت طولانی درگیر فرایند های درمان باشد از طرفی طی تحقبقات انجام گرفته مشخص شده است تعداد مرگ و میر بیمارانی که به نوعی با AKI در ارتباط بوده اند ۴۰۰۰۰ نفر بوده است . Acute Kidney Injury = AKI در گذشته به نام ARF ویا acute renal failure نامگذاری می شده است که در این وضعیت کلیه به سرعت کارکرد خود را از دست می دهد از علایم تشخیص آن افزایش کراتی نین ، کاهش ادرار یا oliguria می باشد. تست طلایی تشخیص بیماری کراتی نین سرم می باشد.در AKI کلیه ۵۰ درصد از سلول های خود را در ۲۴ الی ۷۲ ساعت از دست می دهد.بنابراین اندازه گیری کراتی نین در این بازه زمانی برای بررسی AKI بسیار اهمیت دارد. کراتی نین یک تست غیر اختصاصی می باشد و افزایش آن به عوامل مختلفی مانند جنس ، وزن ، نژاد و دیگر فاکتورها بستگی دارد . بنابراین به یک بیومارکرتشخیصی برای شناسایی AKI نیاز می باشد. این مارکر تشخیصی NGAL یا Neutrophil Gelatinase Associated Lipocalin می باشد . NGALدر خون و سرم قابل اندازه گیری می باشد و ۲ ساعت پس ازAKI قابل شناسایی است و می تواند بیماری را شناسایی کند قبل از آنکه تعداد بالایی از سلول ها از بین برود.زمانی که ۵۰ درصد از سلول های کلیه از بین می رود افزایش کراتی نین می تواند در تشخیص موثر باشد ولی به کمک NGAL بسیار سریع می توان آسیب و بیماری را شناسایی کرد قبل از آنکه سلول های کلیه از بین برود.
NGAL چیست؟
پروتئین ترشحی کوچک به اندازه ۲۵ کیلودالتون می باشد. این پروتئین در بسیاری از سلول های بدن بیان می شود این مارکر نسبت به پروتئاز مقاوم است. میزان آن در خون و ادرار پس از آسیب کلیه به شدت افزایش می یابد.و همچنین میزان آن در بعضی از سرطان ها و التهاب ها افزایش می یابد.NGAL انسانی شامل یک زنجیره پلی پپتیدی با یک پیوند دی سولفیدی و ۱۷۸ آمینواسید می باشد.در نوتروفیل و ادرار به صورت مونومر دیده می شود.همچنین به صورت کمپلکس با کلاژن نوع ۴ نیز دیده می شود NGAL انسانی اولین بار از نوتروفیل فعال شده بدست آمد.اما به میزان کمتر در پروستات ، سلولهای اپی تلیال دستگاه گوارش نیز ظاهر می شود.به دلیل اندازه کوچک و مقاومت به تخریب به راحتی در ادرار دیده می شود .افزایش سطح ادراری آن با میزان سرمی آن رابطه مستقیم دارد . پس از آسیب کلیه افزایش سطح NGAL مشاهده می شود.این بیومارکر در مقایسه با سیستاتین C و کراتی نین ارزش تشخیصی بالاتری دارد و ۲ ساعت بعد از آسیب میزان آن افزایش می یابد و ۴ ساعت بعد به حداکثر میزان خود می رسد.و ۸ ساعت بعد در ادرار افزایش می یابد.لذا به نفرولوژیست ها و متخصصین بیماری های داخلی پیشنهاد می گردد برای سهولت تشخیص بیماری های کلیوی از مارکرهای موجود مانند NGAL استفاده کنند .
تهیه و تنظیم : گویک کارپیانس – حمید مهربان
