زخم معده

تحقیقات نشان می‌دهد که دو عامل اصلی در ایجاد زخم معده نقش دارند:

عفونت هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori):
این باکتری می‌تواند در معده زندگی کند و حدود 60% از زخم‌های معده و 90% از زخم‌های دوازدهه را باعث شود.
انتقال آن ممکن است از طریق تماس نزدیک، مانند بوسیدن، یا از طریق غذای و آب آلوده رخ دهد.
تا سن 60 سالگی، حدود نیمی از افراد ممکن است به این باکتری آلوده شوند.
داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs):
مصرف منظم داروهایی مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن می‌تواند لایه معده را تحریک کند و منجر به زخم شود.
این داروها معمولاً برای مدیریت درد و التهاب استفاده می‌شوند، اما می‌توانند عوارض گوارشی داشته باشند.
عوامل دیگر:
تولید بیش از حد اسید معده.
استرس (اگرچه نقش آن کمتر مشخص است).
سیگار کشیدن و مصرف زیاد الکل می‌توانند شرایط را بدتر کنند.
بیماری‌های زمینه‌ای مانند بیماری کبدی یا نارسایی کلیه نیز خطر را افزایش می‌دهند.
علائم و تشخیص
علائم اصلی زخم معده شامل درد سوزشی یا گزنده در قسمت بالای شکم است که ممکن است با خوردن غذا یا مصرف آنتی‌اسیدها تسکین یابد. سایر علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سوءهاضمه
سوزش سر دل
ریفلاکس اسیدی
حالت تهوع
کاهش اشتها
کاهش وزن

برخی افراد ممکن است هیچ علائمی نداشته باشند، که تشخیص را دشوار می‌کند. برای تشخیص، ممکن است از آزمایش‌هایی مانند آندوسکوپی یا تست تنفس اوره استفاده شود (Cleveland Clinic).

عوارض احتمالی
اگر زخم معده درمان نشود، می‌تواند به عوارض جدی منجر شود:

خونریزی: ممکن است باعث کم‌خونی یا در موارد شدید، شوک شود.
سوراخ شدن: زخم ممکن است دیواره معده را سوراخ کند، که یک اورژانس پزشکی است.
انسداد: تورم یا اسکار می‌تواند عبور غذا را مسدود کند.